Wsparcie takie musi jednak koncentrować się na usługach ostatniej mili i nie może zakłócać konkurencji z innymi usługami kolejowego transportu towarowego.
Prezes ERFA, Dirk Stahl, stwierdził: "Pomoc operacyjna może odegrać ważną rolę w rozwoju rynku kolejowych przewozów towarowych, ale musi być ukierunkowana i skoncentrowana. Pomoc państwa nie może być wykorzystywana do wspierania nieopłacalnych praktyk biznesowych lub osłabiania konkurencji. Wsparcie dla SWT może być pozytywne dla sektora, ale tylko wtedy, gdy istnieje jasne zrozumienie roli takiej pomocy, czyli połączeń ostatniej mili, oraz uwarunkowane organizacyjnym i finansowym rozdzieleniem działalności otrzymującej pomoc finansową, które jest zapisane w prawie."
Według ERFA należy uznać te punkty:
- Po pierwsze, każde wsparcie finansowe przyznane bezpośrednio operatorom kolejowych przewozów towarowych może zakłócić konkurencję na rynku kolejowych przewozów towarowych. Dlatego też w przypadku przyznania wsparcia finansowego dla SWT (ruchu jednowagonowego) konieczne jest, aby ta działalność operatora otrzymującego wsparcie - którym w większości przypadków będzie krajowy operator zasiedziały - była oddzielona organizacyjnie i finansowo od innych usług w zakresie kolejowych przewozów towarowych, takich jak działalność pociągów zespołowych. W przeciwnym razie mogłoby dojść do zakłócenia konkurencji w segmentach pociągów blokowych między operatorami zasiedziałymi a konkurentami.
- Po drugie, wsparcie finansowe powinno być w jak największym stopniu ograniczone i ukierunkowane tam, gdzie istnieje korzyść sektorowa, która zachęca do wzrostu wolumenu i możliwości przesunięcia modalnego z dróg na kolej.
- Po trzecie, każdy system wsparcia finansowego powinien promować efektywność i, w razie potrzeby, ułatwiać ewentualną współpracę między przedsiębiorstwami kolejowymi w celu uniknięcia zwolnień. Zdecydowanie nie powinien on wspierać niektórych nieefektywnych praktyk operacyjnych.
- Po czwarte, należy unikać bezpośredniej pomocy dla konkretnych operatorów kolejowych przewozów towarowych, a każdy mechanizm pomocy powinien być niedyskryminacyjny, tzn. definicje odpowiednich pojęć (takich jak bocznice i tory manewrowe) nie powinny faworyzować żadnego konkretnego uczestnika rynku. Pomoc powinna koncentrować się na wsparciu finansowym kosztów usług ostatniej mili, które powinno być oferowane wszystkim uczestnikom rynku na niedyskryminacyjnych zasadach.
Zamiast tego wsparcie dla SWT powinno koncentrować się tam, gdzie jest ono najbardziej potrzebne i przynosi największe korzyści dla sektora, tj. na kosztownej części ostatniej mili, a nie na pociągach dalekobieżnych między stacjami rozrządowymi. Oznacza to, że pomoc powinna koncentrować się na dotacji na jeden manewr (usługa ostatniej mili), zwłaszcza w przypadku mniej wykorzystywanych bocznic (niski wolumen i częstotliwość usług), w przeciwieństwie do dotacji wspierających operacje długodystansowe przez SWT. Skutkowałoby to również dotacjami nie tylko dla operatorów zasiedziałych, ale dla wszystkich podmiotów zaangażowanych w kolejowy transport towarowy.
Sekretarz Generalny ERFA, Conor Feighan, podsumował: "Zbliżająca się rewizja Wytycznych dotyczących pomocy państwa dla przedsiębiorstw kolejowych odegra ważną rolę w ustalaniu warunków wszelkiej pomocy dla konkretnych operacji transportu kolejowego, takich jak SWT. Istotne jest, aby zrewidowane Wytyczne wyraźnie ograniczały zakres wszelkiej pomocy finansowej, ustanawiając jednocześnie zabezpieczenia, jak to zostało przedstawione, które będą chronić konkurencję w sektorze kolejowych przewozów towarowych."
